शब्द म्हणजे कागदावर ओढलेल्या रेघोट्याच फक्त.
त्यामध्ये थोडीशी भावनांची शाई मिसळल्यावर बनते एखादी कविता.
आणि कवीचं कवीपण तेव्हाच ज्यावेळी त्याची कविता केवळ त्याची न राहता तिचा आस्वाद घेणाऱ्या रसिकांची होऊन जाते..
या ब्लॉगवरील माझी प्रत्येक कविता तुम्हांला तुमच्या जवळची वाटावी, एवढीच सरस्वती मातेच्या चरणी प्रार्थना..

Thursday, 10 December 2015

ऑडी!!!



मला त्या रुंद ऑडीने तिचे ते मद्य पाजियले !
दिले मी कर्ज नेत्रांचेरूपाचे व्याज मागितले !
तिचा शृंगार मोठा ! घेऊनि हा ठाव हृदयाचा
नशिबानेच साल्या आणला मग आव उदयाचा !!

मला त्या रुंद ऑडीने तिचा तो रंग दाखवला
करी तेजासवे स्पर्धानभीचा सूर्यही जळला !
तिचे सौंदर्य बघताना म्हणालो 'मारवेमीही
madonna ला तिच्यामध्ये सुखाने गायली तीही !!

मला त्या रुंद ऑडीने तिचे बोनेट दाखवले
तिचा लोगोतिचे सारे दिवे माझ्यात साठवले !
तिचा नाजूक दरवाजा धन्यासाठी तिच्या सजला
तिच्या काचांतूनिही थंड ए.सी. स्पर्शिला मजला !!

अशी ऑडी, किती तो भाग्यशाली तीत बसणारा !
तिच्या जहारामुळे घायाळ होणाऱ्यांस हसणारा !
मला त्या रुंद ऑडीने दिले आठवून काहीही
तिच्या प्रेमात पडलो मी, तरी ती थांबली नाही !..

No comments:

Post a Comment