युध्दसोहळा !!

रणात जातो, डंख मारतो, गर्व ठेवतो पंखांचा !

युद्धसोहळा संध्याकाळी घरात भरतो डासांचा !!

असा शूर प्रत्येक जीव तो निधडा होऊन लढत असे

अशी तयाची तीक्ष्ण नजर, सर्वत्र तयाला लक्ष्य दिसे

रक्त शोषणे धर्म तयाचा, अधीश तो तव वासांचा !!

म्हणे न कोणी तयास पक्षी, तरी असे उड्डाणपटू

असा चकवतो हात मानवी, जणू पावली इंद्रधनू

दिसे आपणा जरी, प्रयत्न व्यर्थ तया पकडायाचा !!

हार तयाला ठाऊक नाही, अलगद येतो जवळ जरा

समान देतो जगा वेदना, तोच असे निरपेक्ष खरा

असे शून्य उपयोग आपल्या धमक्यांचा नि धाकाचा !!

असे डास, बिनविरोध ज्यांना अधमाने निवडून दिले

रक्त शोषूनि छळणारे पृथ्वीवरही कलियुग आले

एक सांगणे - असा गुण आपल्या न असे उपयोगाचा

जरी चिरडती तयास सारे, ध्येय तयाचे एक असे

तयास ना भय मृत्यूचे अन् अन्य न कुठला नाद असे

एक शिकावे - ध्येयापुढती हट्ट नसावा श्वासांचा