शब्द म्हणजे कागदावर ओढलेल्या रेघोट्याच फक्त.
त्यामध्ये थोडीशी भावनांची शाई मिसळल्यावर बनते एखादी कविता.
आणि कवीचं कवीपण तेव्हाच ज्यावेळी त्याची कविता केवळ त्याची न राहता तिचा आस्वाद घेणाऱ्या रसिकांची होऊन जाते..
या ब्लॉगवरील माझी प्रत्येक कविता तुम्हांला तुमच्या जवळची वाटावी, एवढीच सरस्वती मातेच्या चरणी प्रार्थना..

Thursday 31 December 2015

एक सेल्फी !!!


एक सेल्फी काढला सहज एकविसाव्या शतकासोबत
सेल्फीमध्ये आमच्यासोबत बरेच काही दिसत होते !
काही सवयी ओठ दाबून pout वगैरे करत होत्या
आणि काही संस्कार तेव्हा तोंड दाबून हसत होते !!

एक सेल्फी काढला सहज एकविसाव्या शतकासोबत
ब्लू डेनिम जीन्स त्यात style बद्दल बोलत होती
जितकी महाग, जितकी मळकी, तितका जास्त भाव खात
स्त्री - पुरुष समानतेच्या गप्पागोष्टी करत होती !

एक सेल्फी काढला सहज एकविसाव्या शतकासोबत
सर्दी व्हावी तसं आता प्रेमसुद्धा होत आहे !
शाळेपासून सुरु होतं, लग्नाआधी संपून जातं
थडग्यावरती status मात्र single असाच राहत आहे

एक सेल्फी काढला सहज एकविसाव्या शतकासोबत
वडीलधाऱ्या अवलियांचे भव्य पुतळे आहेत इथे
रोज आम्ही येता जाता नमस्कारही करतो त्यांना
ठाऊक नाही एवढंच, 'त्यांचे अमर विचार मेले कुठे ?'

एक सेल्फी काढला सहज एकविसाव्या शतकासोबत
मंगळावरची मोहीम आपली अशी कशी विसरून चालेल ?
हेही खरे, एकीकडे भृणहत्या, बलात्कार,
शेतकऱ्याचं मरण.. असो, एवढं कोण लक्षात ठेवेल ?

एक सेल्फी काढला सहज एकविसाव्या शतकासोबत
कानांमधले rap अगदी फोटोतसुद्धा वाजत होते
मात्र जेव्हा एकटा एकटा दुःखी होऊन रडलो होतो
पाठीवरून classical चे सात हात फिरत होते

एक सेल्फी काढला सहज एकविसाव्या शतकासोबत
संस्कारांना नाविन्याची जोड देऊन पाहू म्हणतो
पंख आहेत विज्ञानाचे, उडणं आहे माझ्या हाती
जमिनीला आकाशाची ओढ लावून पाहू म्हणतो

Thursday 24 December 2015

पहिलं प्रेम...



आषाढ वगैरे काही नसताना
पावसाची एखादी सर
अंगणात येऊन धिंगाणा घालून जावी,
तशीच काहीशी आली होतीस तू
माझ्या हृदयाच्या अंगणात..

'आपल्या अंगणात पावसाला तोटा नाही'
हे पाहून मलाही जरा बरे वाटले
मग मी खूप प्रयत्नांनंतर काही फुलझाडांच्या बिया
अंगणात रुजविण्यासाठी आणल्या
आषाढाला अजून अवकाश होता
पावसाने खात्री दिलीच होती
अंगणही अगदी तयार होते
मग मी त्या फुलझाडांच्या बिया
माझ्या अंगणात व्यवस्थित रुजवून टाकल्या
आणि तुझ्या त्या एका सरीचे साठवलेले पाणी
रोज थोडे थोडे अंगणाला देऊ लागलो

काही दिवसांनी त्या बियांतून छोटे छोटे अंकुर बाहेर आले
प्रेमाच्या शिडकाव्यानंतर कागदातून जसे शब्द फुटतात ना -
अगदी तसे..
अंगण आता हिरव्यात शिरू पाहत होते
मधूनच एखादा पक्षी यायचा 
'चला, श्रावणाची सोय झाली', असं म्हणून
एक मस्त जांभई देऊन भुर्रकन निघून जायचा
कधी फुलपाखरं यायची
आणि एखादा अंकुर बुक करून
आपल्या असामान्य सौंदर्याचं
टोकन देऊन निघून जायची
अंगणाला भलताच भाव आला होता
रोपटी हळूहळू माना वर काढत होती
मी तुझ्या सरीचे साठवलेले पाणी
अगदी नेमाने त्यांना देत होतो
एक दिवस त्या रोपट्यांना सुंदर सुंदर कळ्या आल्या
उत्कटतेच्या झाडाला कविता लगडतात ना -
अगदी तशा..
रोपट्यांच्या हिरव्यागार मिठीत त्या रंगीबेरंगी कळ्या
अगदी लाजऱ्याबुजऱ्या वाटत होत्या
पक्षी चक्कर मारायचेच अनेकदा
आणि फुलपाखरं जरा दुरूनच
कळ्या उमलण्याची वाट बघायची
पण साठवलेलं सरीचं पाणी आता संपत होतं
आणि गरज होती तुझ्या एका आषाढाची
तुझ्या आषाढाने माझ्या अंगणाची बाग होणार होती
तुझ्या आषाढाने माझ्या अंगणात पक्षी येणार होते
तुझ्या आषाढाने माझं अंगण पूर्ण बदलणार होतं

समजायला उशीर गेला
पण उशिरा का होईना, एवढं नक्की समजलं
की तुझा आषाढ मुळात माझ्या कॅलेंडरमध्ये नव्हताच ..
चैत्रापासून फाल्गुनपर्यंत माझ्या ललाटावर
फक्त ग्रीष्म आणि ग्रीष्मच लिहिला होता
खूप सुख शोधणाऱ्या माणसाच्या आयुष्यात
शेवटी गझलाच येऊन बसतात ना -
अगदी तसं..

पाणी हळूहळू संपून गेलं, अंगण हळूहळू कोरडं झालं
झाडं जळली, कळ्या सुकल्या, लाजत लाजत मरून गेल्या
पक्षी गेले, फुलपाखरंही दुरूनच निघून गेली
अंगणामध्ये भेग पडली, हृदयामध्ये दाटून आली

त्याच कोरड्या अंगणामध्ये रुजलेले हे शब्द
त्याच भस्म झाडावरती लगडलेली ही कविता
आजसुद्धा जेव्हा तुझा झगमगणारा ग्रीष्म बघतो,
flashback मध्ये जातं मन
अंगण होतं हिरवंगार
माती होते ओलीचिंब
आणि आठवून जातं क्षणार्धात
की आषाढ वगैरे काही नसताना
पावसाची एखादी सर
अंगणात येऊन धिंगाणा घालून जावी,
तशीच काहीशी आली होतीस तू
माझ्या हृदयाच्या अंगणात..

Thursday 17 December 2015

थोडं बोललीस, उपकार झाले !



थोडं बोललीस, उपकार झाले
अगदी एवढंच हवं होतं !
जितकं बोललीस, मोजता येईल
तरी तेवढंच हवं होतं !!

थोडं बोललीस, उपकार झाले

अबोलपणा टोचत होता
एकटेपणा निघून गेला,
डोक्यावर जो नाचत होता !

थोडं बोललीस, उपकार झाले
केवढं सुंदर बोलतेस तू !
(काय बोललीस, ठाऊक नाही)
तरीदेखील कळतेस तू !

थोडं बोललीस, उपकार झाले
आता मला समजतंय
ओठ बोलतात तुझे
तरी डोळ्याचंच उमजतंय !

थोडं बोललीस, उपकार झाले
बोललो मीही तुझ्याशी
'हाय', 'बाय' ओठावर
अन् बाकी सारं मनाशी !

थोडं बोललीस, उपकार झाले
दोन्ही कान वापरले
दोन्हींमधून साठवलेले
आतल्या आत हरवले !

थोडं बोललीस, उपकार झाले
माहीत झालं मलाही
नशेत असतो माणूस तेव्हा
सुचत नाही जराही !

थोडं बोललीस, उपकार झाले
सुख होतं निसटलं 
आकाश पाताळ एक केलं 
शेवटी तुझ्यात सापडलं !

थोडं बोललीस, उपकार झाले
लक्षात ठेविल जमेल ते
निम्मं हृदय चेहऱ्यात गेलं 
निम्म्यामध्ये बसेल ते !

थोडं बोललीस, उपकार झाले
मुद्दा नव्हतं बोलण्याला
विषय नसतोच काही 
केवळ आशय असतो प्रेमाला !!

Thursday 10 December 2015

ऑडी!!!



मला त्या रुंद ऑडीने तिचे ते मद्य पाजियले !
दिले मी कर्ज नेत्रांचेरूपाचे व्याज मागितले !
तिचा शृंगार मोठा ! घेऊनि हा ठाव हृदयाचा
नशिबानेच साल्या आणला मग आव उदयाचा !!

मला त्या रुंद ऑडीने तिचा तो रंग दाखवला
करी तेजासवे स्पर्धानभीचा सूर्यही जळला !
तिचे सौंदर्य बघताना म्हणालो 'मारवेमीही
madonna ला तिच्यामध्ये सुखाने गायली तीही !!

मला त्या रुंद ऑडीने तिचे बोनेट दाखवले
तिचा लोगोतिचे सारे दिवे माझ्यात साठवले !
तिचा नाजूक दरवाजा धन्यासाठी तिच्या सजला
तिच्या काचांतूनिही थंड ए.सी. स्पर्शिला मजला !!

अशी ऑडी, किती तो भाग्यशाली तीत बसणारा !
तिच्या जहारामुळे घायाळ होणाऱ्यांस हसणारा !
मला त्या रुंद ऑडीने दिले आठवून काहीही
तिच्या प्रेमात पडलो मी, तरी ती थांबली नाही !..

Thursday 3 December 2015

सोबत तुझा नकार...


ओळखलंस का याला ? हा तो तू दिलेला नकार
एका शब्दात आकांक्षांची सरळसोट शिकार
तू दिलंस काहीतरी, म्हणून ठेवला जपून
आतल्या आत चिडून आणि वरती वरती हसून

माझ्याचकडे असतो हल्ली - आम्ही सोबत राहतो

एकमेकांच्या हातांवरच्या फाटक्या रेषा पाहतो
वाटत नाही एकटं एकटं, बोअर होत नाही
आता आम्ही एकमेकांशिवाय राहत नाही

घर, दार, बाजार, ऑफिस, निर्जन वाटेवर

हल्ली सगळीकडे असतो माझ्याच बरोबर
माझ्या इवल्या जगात मीही त्याला वागवतो
माझी दुःखे त्याच्यापाशी बोलून दाखवतो

मोकळं मोकळं वाटतं जरा, मन हलकं होतं

माझं रडणं त्याच्यासोबत शेअर करता येतं
नवनवीन विषयांवरती गप्पा मारत बसतो
तो फक्त ऐकतो आणि मी फक्त बोलतो

इतकं विश्वासार्ह आधी भेटलंच नव्हतं कोणी

इतकं आपुलकीने कधी वागलंच नव्हतं कोणी
त्याचा जळता हात धरून हळूहळू चालतो आहे
भस्म होतोय आनंदाने, खरं जगणं जगतो आहे

नकार दिलास तू, म्हणून इतकं शिकलो मी

भिडलं कोणी खोल, म्हणून घडू शकलो मी
उपकार झाले, मानला तुझा दातृत्वाचा प्रकार
दिगंताची वाट माझी - सोबत तुझा नकार ..